De geschiedenis

Reeds) in 1924 begon het eerste onderzoek naar de elektrische activiteit van het brein met  Hans Berger,  een Duits psychiater. Tussen 1929 en 1938 publiceerde hij niet minder dan 14 rapporten over wat we nu het elektro-encefalogram of eeg noemen. Berger en Dietsch maakten de verdere ontwikkeling van deze nieuwe wetenschappelijke discipline mogelijk.

De term Neurofeedback zou in de jaren 1960 ontstaan zijn, met het werk van Joe Kamiya en zijn publicatie in het tijdschrift Psychology Today.  De eerste werken die aantoonden dat Neurofeedback effect kan hebben op pathologische stoornissen (in het bijzonder epilepsieaanvallen) worden aan Barry Sterman van UCLA toegeschreven.

Al dat onderzoek leidde tot de buitengewoon krachtige en geautomatiseerde technologie waarover wij vandaag beschikken. We mogen daarbij ook het werk van Alan Turing niet vergeten, en dat van alle wiskundigen, ingenieurs en computerwetenschappers na hem die de ontwikkeling van de krachtige microcomputers hebben mogelijk gemaakt waarop onze systemen nu gebaseerd zijn.

Het Zengar-instituut, opgericht door twee klinische onderzoekers, Valean en Sue Brown, ontwikkelde het eerste Dynamische Neurofeedback-systeem in 1999: Neuroptimal. Na tien jaar verdere verfijningen kon de methode volledig worden geautomatiseerd (sinds april 2018 beschikken we over versie 3.0).